اثر براسینواستروئید بر مولفه های جوانه زنی بذور مادری گلرنگ تحت تنش خشکی

این تحقیق جهت بررسی اثر تنش کم­آبی حاکم بر گیاه مادری، روی بنیه و درصد ظهور گیاهچه ارقام گلرنگ، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1392 به­صورت اسپیلت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها در کرت اصلی، شامل تنش خشکی (کرت اصلی) در سه سطح آبیاری پس از 80 میلی­متر (تنش نرمال)، 120 میلی­متر (تنش ملایم) و 160 میلی­متر (تنش شدید) تبخیر از تشتک تبخیرکلاس A بودند و کرت فرعی شامل سه رقم گلرنگ بهاره (گلدشت، سینا و فرامان) و تنظیم کننده رشد براسینواستروئید (عدم مصرف و مصرف 7-10 مولار) بود. نتایج آزمایش نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش وزن هزار دانه، درصد و سرعت جوانه زنی، طول (ریشه­چه، ساقه­چه، گیاهچه)­، وزن خشک گیاهچه و شاخص بنیه گیاهچه گردید. به­طوری­که به­ترتیب نسبت به سطح نرمال 14/34 درصد، 79/87 درصد، 66/11 درصد، 30/92 درصد، 34/55 درصد، 32/60درصد و 48/55درصد افت داشت و بین ارقام کشت شده رقم گلدشت دارای بیش­ترین وزن هزار دانه، وزن خشک گیاهچه، درصد و سرعت جوانه­زنی، طول ریشه­چه و شاخص بنیه گیاهچه بود. اما تیمار براسینواستروئید تنها باعث افزایش معنی­دار در وزن هزار دانه و وزن خشک گیاهچه شد. برای سایر پژوهشگران توصیه می­شود براسینواستروئید را در مرحله دانه­بندی نیز استفاده کنند. زیرا احتمال دارد، اثر براسینواستروئید طی گذر زمان از گل­دهی تا دانه­بندی کاهش یابد.